Klucz do długich kosmicznych misji
W kosmos nie można zabrać ze sobą nieskończonych ilości wody. To dlatego, że statki kosmiczne mają określoną ładowność, której nie można przekroczyć. Właśnie dlatego podczas dłuższych pobytów w kosmosie wodę trzeba recyklingować.
W oświadczeniu, w którym NASA poinformowała o swoim przełomie, podzieliła się też ona, że każdy astronauta przebywający na ISS potrzebuje codziennie blisko czterech litrów wody do picia, przygotowywania posiłków, mycia zębów czy korzystania z łazienki. Odzyskiwanie 98% całej wody na pokładzie stacji od dawna było celem agencji. Jest to bowiem cel, który mógłby potencjalnie utorować drogę do odbywania dłuższych podróży kosmicznych bez zmartwień o zaopatrzenie w wodę.
Zasługa szeregu systemów
Odzyskiwanie wody na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jest możliwe dzięki systemowi ECLSS (ang. Environmental Control and Life Support System), czyli Systemowi Kontroli Środowiska i Podtrzymywania Życia. Obejmuje on system odzyskiwania wody, który zbiera ścieki i wysyła je do systemu przetwarzania wody – WPA (ang. Water Processor Assembly) – w celu produkcji wody pitnej. W jego skład wchodzi również inna maszyna, wykorzystująca „zaawansowane osuszacze” do wychwytywania wilgoci uwalnianej do kabiny podczas oddychania i pocenia się.
Mocz jest przekształcany na ISS w wodę pitną przez system przetwarzania moczu – UPA (ang. Urine Processor Unit). Dzieje się to w procesie zwanym destylacją próżniową. Co istotne, nie przekształca on całego moczu w wodę pitną. Wytwarza jednak solankę moczową, która nadal zawiera pewną ilość wody nadającej się do odzyskania.
Ostateczną wodę ze wspomnianej solanki udaje się od jakiegoś czasu odzyskiwać za sprawą dodatkowego systemu odzyskującego – BPA (ang. Brine Processor Assembly). To właśnie dzięki niemu astronauci recyklingują już 98% wody z moczu i potu na ISS. Jak informuje NASA, przed aktywacją BPA na ISS odzyskiwano od 93 do 94% wody.
Co istotne, systemy wchodzące w skład ECLSS zostały bardzo dokładnie przetestowane. W ten sposób nie tylko upewniono się, że działają tak jak powinny, ale również zademonstrowano, że każdy z nich jest niezawodny i może działać przez długi czas bez konieczności dokonywania żadnych napraw.
Oczywiście, Międzynarodowa Stacja Kosmiczna znajduje się na orbicie Ziemi. Prawdziwym testem systemów takich jak ECLSS będą załogowe podróże w odleglejsze zakątki kosmosu. Na realizację takich misji musimy jeszcze poczekać.
Źródło: NASA, fot. tyt. NASA