Xbox One: jeden by naszą domową rozrywką rządzić (test) - Str. 2

Mimo, że sam generalny projekt kontrolera niewiele się zmienił, to jednak drobnych modyfikacji jest całkiem sporo. I tak: poprawiony został krzyżak, powiększono triggery i odrobinę zmniejszono gałki analogowe (co jednak absolutnie nie przeszkadza w graniu).

 

Zmiany nie ominęły także przycisków. Guzik Xbox stał się płaski i niestety stracił swoje przydatne funkcje. Oczywiście, za jego pomocą wciąż włączamy kontroler, ale już nie pokazuje nam, którym graczem jesteśmy ani jaki jest stan baterii naszego pada. Trochę szkoda. Dwa pozostałe przyciski „back” i „start” zmieniły się w „view” i „menu”, a ich zadania często zależne są od gry, w którą aktualnie gramy. Okazuje się, że rok to zbyt mało by usystematyzować funkcje dla wszystkich tytułów. Jednak ich rola w dużej mierze jest taka sama jak w przypadku poprzedniego pada.

Co ciekawe wibruje już nie tylko cały pad, ale także same triggery. Daje to fajny efekt szczególnie w grach wyścigowych (symulując odmienną nawierzchnie) i w „strzelankach” (imitując odrzut po wystrzale broni).

Kontroler zasilany jest dwiema bateriami AA, które według producenta mają starczać na około 40 godzin zabawy. Podczas moich testów, spędzając z konsolą często po kilka godzin dziennie, nie udało mi się ich rozładować. Wydaje się, że najlepsze podsumowanie dla pada Xbox One to po prostu – dobre stało się jeszcze lepsze. Duży plus.

Natomiast, jeśli chodzi o headset to tak kolorowo nie jest. Jest on niesamowicie niewygodny i nie mówię tutaj wyłącznie o dyskomforcie, jaki możemy odczuć mając go na głowie, ale też o wątpliwej wygodzie korzystania z niego. Mikrofon wmontowany został „na sztywno”, więc nie ma mowy odgięciu go, w którąkolwiek ze stron, a samo dopasowywanie sprzętu do naszych preferencji ogranicza się do manewrowania nim w górę i w dół. Lepiej to robić gdy mamy headset w rękach, bo kiedy wyląduje już na naszej głowie to również w tym wypadku o wygodzie możemy zapomnieć. Jak dla mnie akcesorium źle zaprojektowane i w takiej formie zupełnie nieprzydatne. Jeśli jednak potrzebujemy słuchawek do naszej konsoli, to radzę wymienić go przy pierwszej nadarzającej się okazji.

OPROGRAMOWANIE

Przyszła pora na pierwsze uruchomienie i... od razu mały zgrzyt bo już przy starcie konsola zaczęła nienaturalnie „szumieć”. Okazało się, że ten problem nie dotyczy tylko naszego egzemplarza, bowiem całkiem spora ilość nabywców nowego sprzętu Microsoftu na to narzeka. Wina leży w partii wadliwych konsol, które trafiły na nasz rynek (i nie tylko nasz). No i wygląda na to, że nam również trafił się taki egzemplarz. Oczywiście nie przeszkadza to w korzystaniu z Xbox One, ale może trochę irytować. Jeśli trafiło wam się takie "charczenie" urządzenie możecie je reklamować u swojego sprzedawcy, my jednak postanowiliśmy testować dalej.

Na początek krótka, bezproblemowa konfiguracja i następnie musimy poświęcić chwilę na pobranie aktualizacji (570 MB). Przy pierwszym uruchomieniu musimy podłączyć konsole do internetu. Później już bez problemu może działać offline.

 

Dalej mamy wybór trybu, w którym Xbox One ma się odpalać. Decydujemy się albo na wolniejszy, ale oszczędzający energię lub taki, w którym konsola nie wyłącza się tylko przechodzi w stan uśpienia (pobiera więcej prądu, ale możemy błyskawicznie wybudzić sprzęt). Dalej logujemy się na naszym koncie Xbox Live i już po chwili witają nas znane z Windows 8 kafelki.

Jak można było się spodziewać interfejs X1 też przeszedł (w tym przypadku niemały) lifting. Nasze menu główne posiada tylko trzy zakładki – Przypięcia, Start i Sklep. Pierwsza z nich to gry, aplikacje czy inne skróty, które sami postanowimy „przypiąć” do tego menu, żeby mieć do nich szybki dostęp. Sklep jak można się domyślić to zakładka, w której wyświetlać się będą aktualne promocje czy polecane tytuły sklepu Xbox Store.