Iskander, czyli pocisk niezwykle wszechstronny
W propagandowej telewizji rządowej Russia1 z końcem kwietnia straszono Europę atakiem rakietowym. Przywoływano wtedy nie tylko temat rakiet Sarmat RS-28, ale też Iskanderów stacjonujących w Obwodzie Kaliningradzkim, przy granicy z Polską. Zasięg pocisków Iskander-M to nawet 500 kilometrów – takie też spadają na Ukrainę, będąc wystrzeliwane z terytorium Rosji i Białorusi.
Rosja wystrzeliła rakiety Iskander w kierunku Ukrainy#wieszwięcej #Ukraina #Rosja #iskandar https://t.co/nYxaCB6IFf
— tvp.info (@tvp_info) February 27, 2022
Iskander (kod NATO: SS-26 Stone) to pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM) o zasięgu minimalnym ok. 50 km. Pociski Iskander-E mają zasięg ok. 280 km, podczas gdy maksymalny zasięg Iskanderów-M wynosi w teorii do 500 kilometrów. W teorii, bo zasięg ograniczony jest traktatem, a nie realnymi możliwościami. To płynnie przechodzimy do genezy powstania Iskanderów, która jest ściśle związana z traktatem INF z 8 grudnia 1987 roku, zawartym pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Związek Radziecki.
ZSRR na mocy traktatu, podobnie z resztą jak USA, nie mogło posiadać i korzystać z pocisków balistycznych o zasięgu 500-5500 km, określanych jako średniego (MRBM) i pośredniego (IRBM). Właśnie dlatego stworzono Iskandery – prototypowy pocisk odpalono jeszcze w 1991 roku, a doświadczalny start miał miejsce w 1995 roku. Iskander formalnie wszedł na stan uzbrojenia dopiero po próbach w 2004 i 2007 roku.
Iskander-M to stosowana przez Rosję w Ukrainie wersja z pociskami m.in. 9M723 o teoretycznym zasięgu do ok. 500 kilometrów. Iskander-K jest nowszym wariantem z pociskiem manewrującym 9M729, mającym zdaniem USA łamać postanowienia traktatu INF. W 2014 roku przetestowano go w locie o długości… 2500 kilometrów. Celność CEP pocisków wynosi 30 metrów. Prędkość lotu zasilanego jednostopniowym silnikiem rakietowym na paliwo stałe pocisku to ok. 2100 m/s.
O wysokiej wszechstronności pocisków Iskander świadczy mnogość głowic, jakie można w nich stosować. Według doniesień niektóre z nich zastosowano w Ukrainie nielegalnie, łamiąc traktaty międzynarodowe. Iskandery mogą przenosić głowice termojądrowe, termobaryczne, kasetowe oraz odłamkowo-burzące, penetrujące, a nawet elektromagnetyczne. Pociski o długości 7,3 m mają masę startową sięgającą 3,8 tony.
Iskandery dowiodły swej skuteczności 12 sierpnia 2008 roku w Gruzji podczas ostrzału miasta Gori. Rosja wyparła się wykorzystania tej broni, jednakże w mieście znaleziono szczątki pocisku Iskander z głowicą kasetową. W pobliżu nie było żadnego celu o znaczeniu militarnym, co biorąc pod uwagę celność CEP było celowym wykorzystaniem niedozwolonej broni na obszarze zamieszkiwanym przez cywilów.
Źródło: internet, mat. własny