Rzecz jasna, o ile niewielka część świata nauki natychmiast zaczęła cieszyć się z tego, że na Wenus może istnieć życie, nie brakowało badaczy, którzy postanowili podać te rewelacje w wątpliwość. Teraz wyniki badań z 2020 roku ostatecznie obalono, a dokonano tego z pomocą NASA.
Odkrycie, z którego cieszono się zbyt szybko
Autorzy pracy z 2020 roku dokonali wykrycia fosfiny w atmosferze Wenus z użyciem Teleskopu Jamesa Clarka Maxwella zlokalizowanego na Hawajach oraz obserwatorium ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) w Chile. Warto zauważyć, że mowa o dwóch obserwatoriach naziemnych. Odkrycie potwierdzono wstecznie z użyciem danych zebranych przez sondę NASA – Pioneer 13, która odwiedziła Wenus w 1978 roku.
Aby sprawdzić, czy na Wenus faktycznie jest fosfina, naukowcy z NASA, Instytutu Maxa Plancka ds. Astronomii Radiowej, Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i kilku innych instytucji, wykorzystali podniebne obserwatorium SOFIA. Z jego pomocą odkryli, że istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo, że fosfina występuje w atmosferze Wenus, a nawet jeśli w niej występuje, to w stężeniach zbyt małych, by mogła powstać za sprawą organizmów żywych.
Źródło nowych danych
SOFIA (Stratosferyczne Obserwatorium Astronomii Podczerwonej) to powietrzne obserwatorium, które pracowało (już zdążyło przejść na emeryturę) na wysokości 12 tysięcy metrów i było zlokalizowane na pokładzie samolotu. Ten samolot to odpowiednio zmodyfikowany Boeing 747SP.
Dzięki temu, że SOFIA pracowało tak wysoko, było w stanie odbierać promieniowanie podczerwone docierające na Ziemię z kosmosu. Na niższych wysokościach para wodna ziemskiej troposfery to promieniowanie pochłania. SOFIA mogło więc analizować atmosfery innych planet, nie odbierając większych zakłóceń powodowanych przez substancje chemiczne w atmosferze Ziemi.
Naukowcy potrzebowali miesięcy, by z użyciem obserwatorium SOFIA móc dobrze przyjrzeć się atmosferze Wenus. Dlaczego? Otóż, SOFIA musiało być aktywowane na 30 minut przed zachodem słońca, aby nie było oświetlane bezpośrednio przez promienie słoneczne. Wenus musiała być z kolei odpowiednio ustawiona względem Ziemi.
„Nie chcesz, aby światło słoneczne przypadkowo wpadało i świeciło na czułe instrumenty Twojego teleskopu.” – powiedział główny autor nowej pracy – Martin Cordiner, astrochemik z Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda NASA. „Słońce jest ostatnią rzeczą, jakiej chcesz na niebie, kiedy prowadzisz czułe obserwacje tego typu.”
Wenus jednak bez życia
Co istotne, dotychczas w wielu pracach naukowych próbowano obalić wyniki badań z 2020 roku. Chociaż i ich autorzy nie znaleźli dowodów na istnienie fosfiny na Wenus, za sprawą ogromnych ilości danych zebranych przez obserwatorium SOFIA NASA mogła wbić ostatni gwóźdź do trumny idei życia pozaziemskiego na Wenus.
Naukowcy stwierdzili, że jeśli na Wenus występują śladowe ilości fosfiny, prawdopodobnie powstały one za sprawą wyładowań atmosferycznych lub aktywności wulkanicznej. Jak zatem widać, życia pozaziemskiego powinniśmy szukać raczej na innych obiektach w Układzie Słonecznym.
Źródło: NASA, fot. tyt. NASA/JPL-Caltech; Cordiner et al.