Test Samsung Galaxy Grand Prime (G531F)

Do testów trafiła grafitowa wersja kolorystyczna urządzenia, bardzo mocno nawiązująca stylistycznie do flagowych telefonów producenta. Nawet aparat fotograficzny wystaje z tyłu obudowy niczym z Galaxy S6. Tym razem jednak wszystko co błyszczy to nie metal, a jedynie pokryte srebrną farbką tworzywo sztuczne. Samsung przez lata optymalizował ten typ wykończenia i pomimo małego, „metalowego” oszustwa, telefon prezentuje się bardzo okazale po intensywnych, miesięcznych testach. Bardziej niż o srebrzone boki, dbać trzeba o pokrywę akumulatora, bo ta dosyć szybko zbiera rysy w jej dolnej części. Nic nie można natomiast zarzucić spasowaniu elementów obudowy – wszystko jest zwarte, a nawet po próbach naciskania na siłę, telefon ani myśli wydać z siebie jakieś niepokojące dźwięki.

Układ elementów obudowy jest typowy dla Samsunga. Na górze mamy gniazdo słuchawkowe, na dole mikrofon i gniazdo ładowania, z lewej strony przycisk regulacji głośności, a z prawej włącznik. Tradycyjnie dla Samsunga, pod ekranem znalazły się też sprzętowe przyciski: wciskany Home, a po jego bokach dotykowe pracy wielozadaniowej i powrotu. Jest to o tyle dobre rozwiązanie, że do wybudzenia leżącego na stole telefonu wystarczy jeden palec i nie ma potrzeby brania smartfonu do ręki.

Ponad sporym ekranem znajdziemy głośnik słuchawki, niemal niewidoczny czujnik zbliżania i oko przedniego aparatu 5 Mpix. Zabrakło tutaj czujnika jasności otoczenia, który skazuje nas na ciągłe ręczne zmienianie jasności ekranu. Nie pogardziłbym też diodą powiadomień, której niestety zabrakło.

Z tyłu obudowy znajdziemy pojedynczą diodową lampę, przerośniętą obudowę głównego aparatu 8 Mpix i wylot głośnika zewnętrznego – wszystkie trzy elementy ułożono w jednej linii. Po zdjęciu tylnego panelu okazuje się, że nie musimy wyjmować akumulatora, by wyjąć kartę pamięci. Do wymiany karty SIM będzie to już jednak konieczne.

Zaczynając od końca, do obsługi wiadomości naprawdę nie sposób się przyczepić. Zgodnie z zasadą, że im większy ekran, tym wygodniejsze staje się ekranowe QWERTY, Grand Prime łapie plusy za dużą i wygodną klawiaturę. Pochwały należą się też słownikowi stosowanemu przez Samsunga – literówki są zwykle natychmiast wyłapywane i skutecznie korygowane.

W temacie dzwonków również nowy Grand Prime nie zawodzi. Umieszczenie wylotu głośnika obok wystającego aparatu fotograficznego okazało się strzałem w dziesiątkę – mniej zatyka się, gdy telefon leży na stole. Średnie wyniki na tle konkurentów telefon uzyskał natomiast przy odtwarzaniu muzyki oraz odbieraniu połączeń w trybie głośnomówiącym:

W czasie testów rozmówcy nie skarżyli się na jakość rozmów prowadzony za pomocą nowego Grand Prime’a. Sam natomiast nie pogardziłbym nieco większą ich głośnością, bo o ile w pomieszczeniach jej nie brakowało, to już po wyjściu z domu komunikacja bywała czasem utrudniona.

{reklama-artykul}To dosyć zaskakujące, że Grand Prime ma nieco mniejszy ekran od flagowego Galaxy S6, a przy tym większą pojemność akumulatora (2600 mAh). Mało tego, akumulator jest wymienny. Jeśli dołożyć niezbyt zasobożerną rozdzielczość ekranu testowanego telefonu i energooszczędny procesor, dostajemy urządzenie zdolne przetrwać z dala od ładowarki 2-3 dni intensywnego użytkowania, z częstym przeglądaniem Internetu, 20-50 minutami rozmów dziennie, wykonywaniem zdjęć i słuchaniem muzyki. To wynik, którego pozazdrościć mogą nie tylko tanie telefony, ale i większość urządzeń z górnej półki. Konieczność codziennego ładowania zdarzała się bardzo rzadko. W sieci krążą nawet legendy o tygodniu pracy przy braku połączenia z Internetem, ale po co wtedy komuś smartfon ;-).

Niezbyt znany na polskim rynku chipset Marvell Armada PXA1908 (trafił m.in. do Samsunga Galaxy Xcover 3) i jeszcze bardziej zagadkowy chip graficzny Vivante GC7000UL sprawiły, że naprawdę nie wiedziałem czego się spodziewać po odświeżonym smartfonie Samsunga. Tymczasem okazał się on wydajniejszy w teście Geekbench 3 od testowanej przez nas niedawno Motoroli Moto G trzeciej generacji, bez trudu pokonał też zeszłoroczną wersję Grand Prime’a ze Snadpragonem 410.

Jak na tę półkę cenową, wydajność podsumować można krótko – jest zadowalająca. Jedynym problemem może okazać się kompatybilność z wybranymi grami, które producenci optymalizują przede wszystkim pod kątem Snapdragonów i Exynosów, a dopiero dalszej kolejności mniej popularnych Kirynów, Mediateków czy Marvelli. Sam jednak nie odczułem różnic na korzyść konkurencyjnego Snapdragona 410 w czasie uruchamiania najpopularniejszych gier ze sklepu Google’a.

Sam interfejs również nie rozczarowuje. Owszem, dodatkowy 1 GB pamięci RAM z pewnością przyspieszyłby to i owo, ale naprawdę nie jest źle. Czasy, w których najtańsze telefony z Androidem szybko zmieniają się w ociężałe ślimaki szczęśliwie są już za nami.

{reklama-artykul}Android 5.1.1, nakładka TouchWiz i… niemal brak dodatkowych aplikacji od producenta. W menu znajdziemy komplet aplikacji Google’a i niewiele więcej. O tym, że mamy do czynienia z Samsungiem przypominają charakterystyczne kolory menu, a także przygotowane po samsungowemu aplikacje książki telefonicznej, telefonu, wiadomości czy terminarza. O ile różnice w wyglądzie aplikacji są zauważalne, to już ich repertuar jest niemal taki jak w Nexusach czy Motorolach z „gołym” Androidem.

Z dodatków zauważymy sklep z aplikacjami Samsunga, zarządzający energią, pamięcią i bezpieczeństwem Smart Manager czy wydzielony z galerii odtwarzacz wideo. Samsung uznał, że Muzyka Play od Google’a dobrze zastępuje jego autorską aplikację i zrezygnował z jej dublowania. Na takie porządki u Samsunga czekałem od lat. Przy premierze Galaxy S6 producent obiecywał nowe podejście i jak widać słowa dotrzymuje i to od najwyższej, po najniższą półkę cenową. Nie ma spowalniającego menu bałaganu, a jednocześnie trudno doszukać się jakichś istotnych braków – brawo.

Największym atutem w przypadku niedrogich smartfonów Samsunga jest uparte stosowanie 2 przeglądarek internetowych. Oprócz cięższego, bardziej łakomego na zasoby procesora Chrome’a, dostajemy też leciutką przeglądarkę Samsunga o nazwie… po prostu Internet. To właśnie ona znajduje się standardowo w zasobniku systemowym na dole ekranu. Przeglądarka jest szybka, responsywna i nie daje powodów do narzekania, a przynajmniej tak długo, jak długo nie chcemy oglądać komputerowych wersji witryn. Na te ostatnie brakuje jednak bardziej rozdzielczości ekranu, niż wydajności. Niezależnie od aplikacji, czeka nas znacznie częstsze przesuwanie zawartości strony czy powiększanie treści, niż ma to miejsce na ekranach HD/FullHD o tej samej przekątnej.

Sam bukiet obsługiwanych standardów łączności jest zadowalający. Owszem, moduł Wi-Fi mógłby obsłużyć sieci 5 GHz, ale poza tym dostajemy wszystko co istotne. Na liście znalazła się łączność LTE (wciąż często pomijana w niedrogich telefonach), Bluetooth 4.0, GPS z dodatkowym GLONASS-em czy nawet NFC przyspieszający parowanie urządzeń i będący furtką do coraz popularniejszych w Polsce płatności bezstykowych.

Pomimo najnowszej wersji Androida, Samsung zastosował w telefonie aplikację fotograficzną znaną z poprzednich lat. Ma ona swoje zalety, takie jak łatwo konfigurowalny pasek skrótów po lewej stronie ekranu czy szereg alternatywnych trybów fotograficznych. Ma jednak też swoje wady, takie jak np. nieco za bardzo zakamuflowany tryb HDR (w poprzedniku nie było go w ogóle).

Już patrząc na specyfikację łatwo dojść do wniosku, że Samsung chciał dopieścić miłośników selfies. Przedni aparat wykonuje autoportrety o rozdzielczości 5 Mpix dla zdjęć 4:3 oraz 3,7 Mpix w przypadku proporcji 16:9. Zastosowano w nim obiektyw szerokokątny, zdolny zmieścić w kadrze znacznie więcej niż główny aparat. W razie dalszego niedosytu, możemy też zrobić autoportret panoramiczny i zmieścić w jednym kadrze jeszcze więcej osób – wystarczy delikatnie obrócić telefon. Wykonywanie selfies ułatwia funkcja uruchomienia spustu aparatu przez pokazanie dłoni (z odliczaniem 2 sekund), a dla osób szukających wyższej jakości są też autoportrety z głównego aparatu 8 Mpix, których wykonywanie ułatwiają wskazówki dźwiękowe. Całość uzupełnia przycisk upiększania twarzy, który w tym modelu nie tylko wygładza cerę, ale też wyszczupla twarz i powiększa oczy – wszystkie te parametry regulować możemy w 9-stopniowej skali.

{reklama-artykul} Dobrą zabawę oferuje generator animowanych GIF-ów, pozwalający na stworzenie animacji z serii zdjęć, w tym dodawanych ręcznie, a także sprawnie działający tryb panoramy. Rozczarować potrafi natomiast tryb wideo, w którym nie nagramy już filmów FullHD jak w zeszłorocznym modelu, lecz jedynie HD.

Jakość zdjęć zaskakuje. Po telefonie za 600 zł spodziewałem się znacznie słabszych efektów i problemów, szczególnie przy słabym oświetleniu. Zdjęcia mają zadowalającą ilość szczegółów, a szum usuwany jest z nich wyjątkowo skutecznie. Choć minimalnie tańsza Lumia 640 oferuje nieco wyższą szczegółowość, to jednak tryb HDR daje użytkownikom testowanego Samsunga większą elastyczność w trudnych warunkach oświetleniowych.

O ile telefon nie radzi sobie z nagrywaniem filmów FullHD, to już bez trudu pliki tej rozdzielczości odtwarza. Aplikacja odtwarzacza wideo jest przy tym bardzo przyjazna dla polskiego użytkownika – ma zintegrowaną obsługę napisów, z możliwością personalizowania kroju czy wielkości czcionek. Z kolei odtwarzacz muzyczny Google Muzyka, choć uzbrojony w equalizer i rozmaite metody organizacji plików audio, nie do końca przekonuje swoją ergonomią. Owszem, możemy go obsługiwać już z poziomu ekranu blokady czy górnej belki systemowej, ale w pełnoekranowej aplikacji jest niestety chaos i trzeba się do odtwarzacza Google’a chwilę przyzwyczajać.

Producent nie zapomniał też o radiu FM. Samsung Galaxy Grand Prime zaskakuje całkiem przyzwoitym jak na tę półkę cenową brzmieniem na słuchawkach. Niestety wysoka jakość nie poszła w parze z dużą głośnością i przy bardziej wymagających słuchawkach zadowalającą głośność uzyskiwałem dopiero przy maksymalnych nastawach.